تهران، همیشه همان شهر شلوغ و پرسروصدایی نیست که ما در فیلم‌ها و تصاویر می‌بینیم. نقاطی از این کلان شهر، آرامشی دارد که در هیچ کجای ایران نمی‌توان آن را یافت. موزه زمان، دقیقا همان جایی است که شما می توانید، ساعت‌ها در آن وقت بگذرانید، بدون این که گذر زمان را متوجه شوید. موزه زمان یا موزه ساعت یکی از زیباترین و پرمخاطب‌ترین مکان‌هایی در تهران است، که بازدید از آن می‌تواند ساعت‌ها شما را به فکر فرو ببرد. شمال شهر تهران به مقر کاخ‌ها و باغ موزه‌های پادشاهان قدیم تبدیل شده است و ما امروز قصد داریم که از بین همه ی این کاخ‌ها، به تماشای این موزه 20ساله برویم.
معرفی موزه زمان
موزه زمان به‌عنوان اولین موزه ساعت ایران در خیابان زعفرانیه تهران، در حدود ۱۷ سال پیش تأسیس شد. سبک معماری و تزیینات موزه زمان بسیار جالب و منحصربه‌فرد است. تلفیق معماری ایرانی و فرنگی را در هریک از پیچ و قوس گچ‌بری‌های این بنا می‌توان به‌وضوح دید، معماری هر دوره از تاریخ، تصویر کاملی از علایق و سلایق پیشینیان را به ما نمایش می‌دهد و موزه زمان اوج شاهکار معماری دوره پهلوی است. وجه تسمیه این موزه، به وجود ساعت‌های گران‌بها و آنتیکی که در این مجموعه عظیم قرار دارد، باز می‌گردد. در این مقاله قصد داریم تا شما را با ویژگی‌های این موزه و وقایعی که از زمان ساخت آن تا زمان حال اتفاق افتاده است، آشنا کنیم.
پیشینه ساخت موزه تماشاگه زمان در تهران
زمان ساخت موزه زمان تهران به دوره قاجاریه بازمی‌گردد و مربوط به دوره حکومت پادشاهانی از جمله، محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار است. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، حسین خداداد صنعتگر و بازرگان معروف ایرانی، این ملک را خریداری نمود و تغییرات بسیاری در ساختمان آن به وجود آورد. پس از پیروزی جمهوری اسلامی، این ملک در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت و کاربری آن از یک ملک مسکونی به موزه تبدیل شد.
تماشاگه زمان تهران، در تاریخ دوم بهمن ماه سال 1382، با شماره ثبت ۱۰۸۶۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ساختمان موزه زمان تهران دارای قدمتی ۸۰ساله است. این ساختمان دارای 700 متر زیر بنای مفید، و در یک محوطه سر سبز 5000 متری قرار دارد. سرگذشت موزه زمان فراز و فرودهای بسیاری داشته است و جزو اراضی باغ فردوس بوده که پس از چندی در اختیار معیر الممالک، داماد ناصرالدین‌شاه قاجار قرار می گیرد. پس از مرگ پدر، این باغ هم مانند بقیه املاک موجود به آن فرزندش درآمده است؛ ازآنجاکه نوه ناصرالدین شاه علاقه زیادی به باغ و رسیدگی به آن را نداشت، درختان آن را قطع کرد و سرنوشت سرمایه سبز این باغ را به دست کوره های آتش سپرد.
ویدئویی جذاب از موزه زمان تهران
بازسازی موزه تماشاگه زمان
در حدود سال های ۱۳۴۷-۱۳۴۶ حسین خداداد این باغ خزان‌زده را خریداری نمود که در آن زمان عمارت داخل باغ دارای اسکلتی چوبی و نمای خشت و گلی بود و به همین جهت حسین خداداد برای بازسازی و سرپاکردن این باغ زحمت زیادی کشید، ایشان با مقاوم‌سازی و ایجاد تغییرات چشم گیر و اساسی در این ساختمان، دستور داد تا به جای اسکلت چوبی که قسمت های زیادی از این اسکلت در طی سال ها، زیر باران و آفتاب و هجوم موریانه ها فرسوده شده بود، از اسکلت آهنی برای ساخت این ساختمان استفاده شود. اسکلت آهنی اگرچه جلوه ی قدیمی و خاطره انگیز ایام دیرین را زنده نمی‌کرد اما در برابر حوادث طبیعی مقاوم و محکم بود. همچنین این بنا پوششی زیبا از تلفیق معماری فرنگی و ایرانی را به تن کرد.
همان طور که گفته شد این تغییرات، اساسی و وقت‌گیر بود، به طوری که حدود 12 سال به طول انجامید؛ علاوه بر مرمت و بازسازی موزه زمان، طبقه دیگری بر روی طبقه همکف آن احداث شد. در آن زمان، حسین خداداد از بهترین استادان و معماران در برپایی و ساخت این عمارت بهره برد، برای زیباسازی موزه زمان از استاد کاشی به عنوان معمار بنا و مهندس ابتکار به عنوان مشاور ساختمان کمک گرفت و حاج رمضان عباسیان نیز اقداماتی جهت ظریف کاری انجام داد.
از طراحان به نام و مشهور گچ‌بری این عمارت زیبا حاج عبدالکریم نوید تهرانی، حاج علی شیخی و استاد فرهاد یحیی پور می‌توان نام برد، که کارهای بسیار زیادی انجام دادند تا این بنا مانند سابق زیبا شود و به شکل و شمایل امروزش در بیاید. قریب به ۱۲ سال، کار گچ‌بری این خانه به طول انجامید و در نهایت در سال ۱۳۵۶ به یک اثر هنری جذاب و بی‌بدیل تبدیل شد.
معماری داخلی این خانه ترکیبی از معماری ایرانی و فرنگی است؛ در گوشه‌و‌کنار و سردرهای موزه ساعت می‌توانید ترکیبی از سبک دوره قاجاریه و پهلوی را در کنار هم مشاهده کنید.
دکوراسیون داخلی موزه ساعت تهران
بعد از سال ها تلاش برای ساخت موزه زمان، مالک آن یعنی حسین خداداد، تنها یک سال از باقی عمرش را در آن زندگی کرد. قبل از انقلاب جمهوری اسلامی ایران، حسین خداداد برای شرکت در مراسم ازدواج دخترش، سفری به آمریکا داشت. هم‌زمان با این اتفاق، جمهوری اسلامی ایران به پیروزی رسید و این ملک به مصادره انقلاب اسلامی در آمد. پس از آن، این ساختمان چندین سال خالی از سکنه بود تا این که جمهوری اسلامی تصمیم گرفت این خانه را در اختیار بنیاد مستضعفان قرار دهد.
موزه ساعت در خرداد ماه سال ۱۳۷۸ به‌عنوان اولین موزه زمان در ایران، فعالیت خودش را آغاز کرد.
در ساختمان موزه زمان، انواع ساعت های قدیمی از شروع قرن هفدهم تا پایان قرن بیستم میلادی به چشم می‌خورد. در طبقه اول ساختمان، ساعت‌های وزنه‌ای، کوکی و مکانیکی زیادی نگهداری می‌شوند. این ساعت‌های آنتیک شامل شکل‌های مختلف ساعت‌های دیواری، رومیزی، ایستاده، شاهینی و آونگی است که هرکدام در نوع خود بسیار زیبا و چشم‌نواز هستند. در طبقه دوم مجموعه‌ای از انواع ساعت‌های مچی و جیبی دیده می‌شود. ساعت‌هایی که هرکدام برای کار خاصی از جمله کارت‌زنی استفاده می‌شده و یا ساعت‌هایی که متعلق به اشخاص بسیار مشهور هستند. از جمله ساعت های مچی اشخاص معروف، می توان به پروفسور محمود حسابی و محمد علی کشاورز اشاره کرد. در موزه زمان این شمایید که تصمیم می‌گیرید وقت خود را با چه ساعتی بگذرانید، ساعت شنی یا ساعت شاهینی یا… .
امکانات تفریحی
در قسمتی از محوطه باغ موزه ساعت، یک کافه زیبا قرار دارد که روز شما را می‌تواند خاطره‌انگیز کند. شایان ذکر است که عکس‌برداری در این موزه آزاد است و شما می‌توانید یک آرشیو زیبا از گردش یک روز زیبا و به‌یادماندنی ثبت نمایید.
اطلاعات بازدید از موزه ساعت تهران
- بازدید از در شش ماه اول سال، روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۹:00 صبح تا ۱۹:00 عصر. همچنین بازدید در روزهای پنج شنبه، جمعه و روزهای تعطیل از ساعت ۱۰ صبح تا 7 عصر برقرار است.
- شش ماه دوم سال، روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۹ صبح تا 17:00عصر. همچنین بازدید در روزهای پنج شنبه، جمعه و روزهای تعطیل از ساعت ۱۰ صبح تا 5 عصر ممکن است.
| روزهای بازدید | همه روزه به جز روزهای تعطیل | قیمت بلیط برای گردشگران ایرانی | ۶۰۰۰ تومان | |
| آدرس | تهران خیابان ولیعصر، ابتدای خیابان سر لشکر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲ | قیمت بلیط برای گردشگران خارجی | ۲۰۰۰۰ تومان | |
| شماره تماس | ۲۲۴۱۷۳۳۶_۰۲۱ ۲۲۴۱۷۳۳۷_۰۲۱ | قیمت بلیط برای دانشجویان و دانش آموزان | ۳۰۰۰ تومان |
من تهران زندگی میکنم ولی متاسفانه تا حالا نرفتم موزه زمان!مطلب و که خوندم فهمیدم ک حتما باید یکبار برم:-)