بهترین غذاهای ایرانی به تفکیک شهر + تاریخچه

یکی از مهم ترین بخش های زندگی هر انسان غذا خوردن است. انکار نکنید 😉 این مساله دلیل بر شکمو بودن افراد نیست. تصور کنید که چند روز می توانید بدون غذا خوردن زندگی کنید؟ یک روز؟ دو روز؟ حالا فرض کنید که مجبور هستید چند روز فقط قرمه سبزی بخورید؟ چقدر دوام می آورید؟ یا اینکه قرار باشد از این به بعد لوبیا پلو را بدون دارچین بخورید(البته کسایی که عادت دارن با دارچین میل کنن)؟ حالا دیدید؟ غذا خوردن یکی از بخش های مهم زندگی ماست. چون هم دلیل زنده ماندن جسم است و هم روح. مطمئنا حالا بیشتر از قبل اعتماد دارید چون یک نکته مهم از خودتان را به شما یادآوری کردیم. حالا میخواهیم منصفانه نظر بدهیم. اینکه فرهنگ هر شهر و کشور در پخت و پز مردمش نیز تاثیر دارد را همه قبول داریم. مردمان غرب از فرانسه و آلمان تا انگلستان و … هر کدام یک دستور پخت و آداب و رسومی حتی برای نحوه غذا خوردن دارند. به دنیای شرق که می آییم این تعداد خیلی بیشتر جلوه گری میکند. چین، تایلند و کره از یک سو، غذاهای هندی از سوی دیگر، غذاها و باقلواهای عربی و ترکی همگی آدم را وسوسه میکند که این طعم های جدید را بچشد. حتی فکر اینکه یک غذای خیلی خوشمزه وجود دارد که تا به حال نخورده ایم، آدم را گرسنه میکند. اما، اما غذاهای ایرانی. این سرزمین چهارفصل. با تنوعی گسترده از فرهنگ و طعم ها را واقعا نمیتوان نادیده گرفت. انقدر که اگر دوباره فکر کنید می‎بینید که چلوکباب نخوردن خیلی بدتر از تجربه نکردن یک غذای فرانسوی است! شاید برای خیلی از شما این سوال باشد که پر طرفدار ترین غذاهای ایرانی کدام هستند؟ و یا معروف ترین غذای سنتی ایران چیست؟ در این مطلب به معرفی بهترین غذاهای ایرانی مخصوص هر شهر میپردازیم.

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی

صوفی نشود صافی تا درنکشد جامی

کمتر شعری را از شاعران نامی ایران می توان یافت که شهرت جهانی نداشته باشند. سعدی هم از این قاعده مستثنی نیست. ولی واقعا یک مقدار که به این شعر بیشتر دقت می‌ کنید می بینید که باز هم غذا خوردن از مهم ترین ارکان زندگی هر فرد است چون برای اینکه یک فرد به تجربه کافی برسد ضروری است! جدی نگیرید. غذای هر شهر وابسته به ذائقه و فرهنگ آن شهر است. اینکه در شهر های مختلف سفر کنید و یا حتی با افراد مختلف در معاشرت باشید تجربه ای به ارمغان می آورد که با هیچ سرمایه ای خریدنی نیست. در این میان سعدی از اصطلاحات خام و پخته هم استفاده کرده تا مفهوم بی تجربگی را با یک فرد بالغ مقایسه کند. البته که ما از این شعر برداشت های دیگری هم داشته ایم.

به نظر من باید مستقیما به غذاهایی که در هر سفر می‌توانید از میل کردن آن لذت ببرید هم اشاره می شد. این مزاحی بود برای اینکه به سفره رنگین و فرهنگ غذایی غنی سرزمینمان ایران ببالیم شاید خیلی از ما تجربه امتحان کردن طعم غذاهای فرنگی را داشته باشیم و خیلی با آب و تاب آن‌را برای دیگران تعریف کنیم! اما اگر طعم غذاهای سنتی ایرانی را نچشیده‌اید و خاطره‌ای از آنها برای گفتن ندارید، پیشنهاد میکنم سریعا از سایت ره بال آسمان برای سفر خود بلیط رزرو کنید.

نازخاتون

هر ایرانی حداقل یک بار سفر به شمال را تجربه کرده! تجربه سفر به شمال در تعطیلات سال برای همه ایرانی‌ها یک خاطره مشابه است. شهرهای زیبا با جاذبه‌های منحصر‌بفرد و غذاهای خوشمزه که تنوع بالای آنها مثال زدنی است. خیلی از غذاهایی که شما در منو رستورانها یا سفره اهالی بومی میبینید تنها با مواد اولیه مخصوص همان منطقه مثل سبزی محلی یا ادویه خاص درست میشوند و خیلی ها اصلا غذای اصلی محسوب نمیشوند. اما به خاطر طعم بینظیرشان به جای وعده اصلی انتخاب میشوند. نازخاتون، اسمی که شما رو میتونه یاد یک غذای لطیف بیندازد، یک غذا با ظاهری زیبا، طعمی رازآلود و دستوری سخت و پر پیچ و خم؛ که البته اینطور نیست. اما اگر همان آشپز در شهر دیگری دست به پختن بزند طعم آن فرق خواهد کرد انگار فقط و فقط باید رطوبت شمال باشد و صدای موج آب و بوی خوش طبیعت تا بشود نوش جان کرد. اگر عاشق بادمجان هستید حتما از این ترشی خوشتان خواهد آمد چون چاشنی مزه‌ی بادمجان کبابی را حس خواهید کرد. گوجه، پیاز، رب انار از دیگر موارد تشکیل دهنده این چاشنی لطیف است. سیر و ریحان خرد شده درون نازخاتون آنقدر دلنشین است که از بوییدن هم سیر نخواهید شد. نازخاتون یکی از معروف ترین چاشنی های مازندران است که کمتر کسی آن را تجربه کرده و برایش خاطره نشده.

میرزا قاسمی

نام گذاری غذاهای شمال ایران مانند طبیعت زیبایش همیشه گردشگران را غافل‌گیر می‌کند. اگر کسی تا بحال میرزاقاسمی را امتحان نکرده باشد، نمیتواند از روی اسم آن حدس بزند مواد لازم برای طبخ آن چیست؟ زیرا در زمان ناصرالدین شاه  توسط حاکم شهر رشت به نام محمد قاسم خان والی، این خوراک خوشمزه و سالم ابداع و به همین نام نامگذاری شده و گسترش یافت. میزرا قاسمی را به عنوان غذای اصلی و با برنج سرو می‌کردند. اما طی چند دهه اخیر آنرا بیشتر به عنوان پیش غذا و با نان نوش جان می‌کنند. شاید به این خاطر است که مسافران شهرهای شمالی مایل بودند که بیش از یک طعم را امتحان کنند و به ناچار میرزا قاسمی را به عنوان پیش غذا معروف کردند. غذا نماد فرهنگ هر شهری در ایران است و غذاهای شمال ایران مانند میرزا قاسمی سرشار از مواد خوراکی سالم هستند. بادمجان، گوجه فرنگی، سیر و تخم مرغ  از مواد اصلی طبخ این غذا هستند و اگر همراه با خانواده یا دوستان به شمال سفر می‌کنید می‌توانید این مواد اولیه را در بالاترین کیفیت و بصورت تازه تهیه و برای پخت آن دست بکار شوید. البته سفر فرصت خوبی برای استراحت همه اعضای خانواده است پس این وظیفه را به آشپزهای ماهر رستوران های بسپارید و از نوش جان کردن آن لذت ببرید چون شهرت شهر گیلان برای خلاقیت برای خوشمزگی غذاها در یونسکو به ثبت رسیده است.

ترشی تره

اگر بخواهید از اسم ترشی تره این برداشت را داشته باشید که یک چاشنی مثل ترشی است که می‌توانید در کنار غذای اصلی آن را میل نمایید سخت در اشتباه هستید. ترشی تره نوعی خورشت است که در گیلان و مازندران طبخ می‌شود. ولی اگر از اسم آن حدس زدید که ترش است در این مورد موفق بوده اید چون بی اغراق واقعا ترش است و اگر علاقه به غذاهای ترش دارید پیشنهاد میکنیم این خورشت بی نظیر را حتما امتحان کنید. غذاهای شمال ایران جز معدود غذاهایی هستند که پایشان را به سفره همه ایرانی‌ها باز کرده‌اند. این خورشت لذیذ هم به تنهایی و هم به همراه ماهی دودی در شمال سرور می‌شود. نکته جالب که برای دوستان گیاه خوار میتواند مفید باشد این است که  برای طبخ آن از  گوشت استفاده نشده و انواع سبزیجات محلی و معطر تشکیل دهنده آن است.  ترشی تره هم با کته و هم با نان قابل نوش جان کردن است.

باقلا قاتق

باقلا قاتق جزو غذاهای محلی – گیلانی است که البته در شهرهای دیگر شمال نیز طبخ میشود و به دلیل اینکه مدت آمده سازی آن در حدود 20 دقیقه است، گردشگران خسته از گشت و گذار زمانی که به رستوران های شمال میرسند، بدون معطلی برای پیش غذا آن را سفارش میدهند. اما این خوراک خوشمزه و سنتی گیلانی با نان و برنج به عنوان غذای اصلی نیز قابل سرور است. نام متمایز این غذا به گونه ای است هنگام سفارش هم گویش زیبای مردم شمال کشورمان را یادآور می شود. شوید، تخم مرغ و باقلای مخصوص شهر رشت که به آن پاچ باقلا میگویند تشکیل شده این خورش خوشمزه شمالی است که معمولا برای وعده ناهار آن را میل میکنند. سرو باقلاقاتق هم مانند آداب خوردن آن اشتها بر انگیز است. سرو این غذا در کاسه های گلدار چینی بر جذابیت های آن می‌افزاید.

ناردونی

مهمترین عامل لذیذ بودن غذاهای شمال را می‌توان به در دسترس بودن مواد اولیه و تازگی آنها ربط داد. اکثر مواد تشکیل دهنده خوراک ها در یک دسته غذایی تعریف شدند که صیفی جات حلقه جدا نشدنی آنها است. مانند سیر، که در تمامی غذاها موجود است و پیش بینی طعم خوش آن با برخی مواد اولیه قابل تصور نیست مثل انار. مرغ ناردونی یا خورش ناردون یکی از غذاهای لذیذ محلی شمالی است که با شروع فصل انار که فصل سردتر سال است بیشتر طبخ میشود. اما در فصل های دیگر سال هم شما این غذا را در منوی رستوران ها ملاحظه خواهید کرد و دلیل آن امکان طبخ با دانه‌های انار خشک شده است. غذای ناردون بیشتر در استان مازندران محلیت دارد و به خاطر دانه انار که ماده اصلی تشکیل دهنده آن است در دیگر شهرهای ایران نیز به عنوان غذای شب یلدا سرو می‌شود. در قسمت‌های دیگر شمال کشور ناردونی با اسم‌های دیگری مثل سیر انار یا پیاز انار شناخته شده است که اگر میهمان ویژه این خطه باشید در حال رسمی و مجلسی تر به جای مرغ از گوشت اردک یا غاز در آن استفاده می‌کنند. اگر از اهالی محلی اسم کرک انار تیم پلو را شنیدید بدانید منظور همان نارودونی است که بخاطر تلفظ سخت کمتر عنوان می‌شود.

قلیه میگو

جنوب ایران به دلیل آب و هوای گرم و مرطوب، گردشگران زیادی را در فصل های پاییز و  زمستان به سمت خودش می‌کشاند که به دلیل نزدیک بودن به دریا و گرم بودن هوا از ادویه‌های مخصوص و خوش عطر و همچنین غذاهای دریایی بیشتری استفاده می‌شود. یکی از معروف‌ترین خورشت‌های جنوبی مه جزو بهترین غذاهای ایرانی است، قلیه میگو است که در آن از انواع سبزیجات مخصوص، تمبر هندی، ادویه‌های خاص و میگوی جنوب استفاده می‌شود، پس با هر سلیقه ای سازگاری دارد و پیشنهاد ‌می‌کنیم اگر به جنوب ایران سفر کردید حتما آن را امتحان کنید. این غذای خوشمزه شباهت بسیار زیادی به قلیه ماهی دارد و در دسته بندی غذاهای دریایی قرار میگیرد. لذت نوش جان آن با منظره سواحل زیبای خلیج همیشه فارس و صدای نی همبون برای شما یه یاد ماندنی خواهد شد. در کل اگر بخواهیم نگاه اقتصادی به غذاها داشته باشیم قلیه میگو علاوه بر داشتن میگو، به خاطر  داشتن سبزی های خاص فصلی و ادویه های خاص در زمره غذاهای گرانقیمت دسته بندی می شود.

دال عدس

اگر به جنوب ایران سفر کنید نمیتوانید از طعم غذاهای لذیذ همراه با ادویه‌های تند که با عشق و گرمای قلب مردم خونگرم طبخ شده است و سازنده بهترین غذاهای ایرانی است، به راحتی بگذرید. دال عدس یکی از غذاهای محلی سنتی جنوب است که در بیشتر مواقع آن را تند درست می‌کنند این غذای مقوی به عنوان پیش غذا سرور می‌شود. اکثر گردشگران رنگ این خوراک لذیذ را سبز یا قهوه ای تیره فرض می‌کنند اما به خاطر رب گوجه فرنگی و رنگ خود دال عدس که قرمز است، نارنجی بسیار خوش‌رنگ و چشم گیری دارد. دال عدس با اختلاف از خوشمزه ترین غذاهای جنوبی است که از خواص و ویتامین بالا برخوردار است اگر در شهری زندگی می‌کنید که دارای آب و هوای زیاد گرم نیست در صورت سفر به جنوب ایران حتما از آن نوش جان کنید تا قوای جسمی شما در طول سفر دچار مشکل نشود. به دلیل تاثیر قوت حبوبات موجود در دال عدس در برخی مواقع به عنوان غذای اصلی هم استفاده می شود.

دمی لخلاخ

دسترسی مردمان جنوب به دریا و امکان صید ماهی باعث شده است که ویژگی مشترک اکثر غذاهای جنوبی آبزیان تازه و خوش طعم باشد. دمپختک ماهی بوشهری یا دمی لخلاخ که در زبان محلی به نام ماهی می یدم هم میگویند از لذیذ ترین غذاهای بوشهری است. لخلاخ از کلمه عربی لخلخه به معنای بوی خوش ریشه گرفته شده و اصالت آن از سواحل عربی خلیج فارس بوده که در سواحل جنوب ایران عزیزمان گسترده شده است و مزه آن به خاطر استفاده از تمبرهندی یا لیمو عمانی خاص پسند است. توصیه ما به شما برای لذیذتر شدن این غذای خوشمزه این است که آنرا با ترشی بادمجان نوش جان کنید. اما باید در نظر داشته باشید صرف یک دسر شیرین  خالی از لطف نبوده و سردی ماهی و ترشی طعم آن را معتدل می کند.

فلافل آبادانی

 

غذاهای جنوبی اصلی‌ترین دلیل برای این هستند که یک سفر به یاد ماندنی داشته باشید. اگر به آبادان سفر کنید در سطح شهر چیزی که  توجه شما را جلب می‌کند تعداد زیادی فلافل فروشی است! شاید در شهرهای دیگر ایران هم بتوانید فلافل را مزه کنید اما طعم آن زیر آسمان پر ستاره آبادان چیز دیگریست. فلافل آبادان از غذاهای خوشمزه آبادان است که ظاهری ساده اما مزه ای وصف نشدنی دارد. مانند دیگر شهرهای ایران فلافل بصورت ساندویچ سرو میشود که میتوانید به سلیقه خودتان آنرا با خوراکی های دیگری مثل پیاز، جعفری، گوجه یا ترشی های مخصوص نوش جان کنید. تندی فلافل آبادانی در هوای گرم آبادان یک تجربه جالب است که با هر بار میل کردن آن برای یکبار دیگر امتحان کردن مشتاق خواهید شد. فلافل در آبادان با نخودهای پرورش داده شده در جنوب تهیه می شود. البته که ماده اصلی این غذا نخود است اما نخود با نخود فرق دارد.

سمبوسه 

بگذارید اینگونه شروع کنیم که اول سمبوسه در آبودان رونق گرفت 🙂 بعد بقیه غذاهای دریایی و غیر دریایی اضافه شدند. شهرهای جنوب ایران با تمام جاذبه های بی نظیر و فرهنگ غذایی خاصی که دارند به شما نشان میدهند که ساکنانی ساده دل، مهمان نواز و بی‌ریا هستند. به دلیل مجاورت این شهرهای با کشورهای آسیایی، ریشه بعضی خوراک ها از دیگر دیار بوده که با مرور زمان مطابق با سلیقه مردمان کشورمان ایران تغییر کرده‌اند. یکی از این خوراک ها سمبوسه است، که در دیگر شهرهای ایران نیز برای نوش جان کردن در دسترس است. اما سمبوسه آبادان کجا و آنها کجا? پیچیدن گوشت یا سبزیجات یا حتی سیب زمینی در نان و آرایش زیبای آن به شکل به اصطلاح سه گوش هوش از سر گرسنه و سیر می‌برد. زیر نور خوشیدی که از همه جای ایران بشما نزدیک‌تر است دستانی ماهر که مواد سمبوسه را در غلافی از نان پیچده و در روغن تازه سرخ میکند، صدای زندگی را خواهید شنید. سمبوسه جنوبی به قدری خوشمزه و منحصر بفرد است که به هیچ عنوان نباید امتحان طعم خوشایند آن ها را از دست بدهید.

آش دوغ

اگر به تبریز سفر می‌کنید ایمان داشته باشید که معروف‌ترین آش دوغ دنیا! را فقط و فقط می‌توانید در این شهر پیدا کنید این آش که از  سنتی‌ترین و قدیمی‌ترین آش‌های ایران است در میان ایرانیان شهرت و محبوبیت بسیار زیادی دارد مخصوصا در فصل سرما، که البته شهر تبریز در تمامی فصول سال نسبت به دیگر مناطق ایران از دمای پایین‌تری برخوردار است. روش های طبخ این آش خوشمزه متفاوت است اما دستور پخت طلایی و اصلی آن نزد مردمان مهمان نواز  و خوش ذوق تبریز است. آش دوغ به زبان ترکی آیران آش یا دوغا معنی شده و تفاوت آن با دیگر آش‌ها را می‌توان در انواع سبزی های کوهی و همچنین دوغی که برای طعم دار کردن آن اضافه میشود دانست. با توجه به اینکه در شهر همیشه سبز و رویایی تبریز دامپروری بسیار رواج دارد، طعم خاص دوغ به خاطر تغذیه سالم دام ها ملموس‌تر است. با گسترش پخت و سرو آش دوغ شاید کمتر کسی بداند که آش دوغ اصالت تبریزی دارد.

قیمه نثار

اگر مسافر غرب ایران باشید و در این حین از  شهر قزوین بگذرید  و به تک تک رستوران‌های شهر سر بزنید و از مردم آن بپرسید که معروف‌ترین غذای شهر قزوین چیست تنها یک پاسخ خواهید شنید و آن هم قیمه نثار است . قبل از اینکه از طعم این غذا برای شما صحبت کنیم  یک واقعیت را در باره ظاهر این غذا بهتر است بدانید چون در اکثر موارد دلتان نمی آید آنرا نوش جان کنید. اگر آشپزی که آن را برای شما سرو کرده باشد کمی ذوق هنری بخرج دهد دوست دارید ساعت ها به آن خیره شوید چون شبیه به یک تابلوی نقاشی است! دلیل آن هم خلال انواع مغزها مثل پسته و بادام است که رنگ بندی ماهرانه ای را به این غذا میدهند بسیاری از افراد این غذا را چیزی مشابه زرشک پلو می‌دانند، ولی تفاوت آن‌ها بسیار زیاد و مخلفات موجود در قیمه نثار به مراتب بیشتر است. برنج و گوشت بصورت مخلوط در بشقاب شما سرور می‌شود که ادویه مخصوص قیمه نثار که تنها در قزوین موجود است باعث شده این خوراک بی‌نهایت خوش عطر شود همچنین قیمه نثار از نظر ارزش غذایی، حرف زیادی برای گفتن دارد. قیمه نثار در گویش به اشتباه قیمه نساء هم تلفظ می‌شود  بیشتر در مراسم و مجالس رسمی آن را سرور میکنند. بوی عجیب و مدهوش کننده زعفران و دارچین از فاصله های خیلی دور هم به مسافران پیغام یک تجربه بی نظیر را می دهد.

دنده کباب

اگر دوست دارید در کنار گردشگری‌های خود شهری را انتخاب کنید که برای شکم‌ گردی انتخاب خوبی باشد ما به شما کرمانشاه را پیشنهاد میکنیم. مردم کرمانشاه بسیار به خوراک خود اهمیت می‌دهند و دستور پخت اکثر غذای آنها به نحوی است که بسیار سالم و با مواد کاملا طبیعی طبخ می‌شود. پرورش دام با تغذیه طبیعی به طرز شگفت آوری طعم گوشت را دلچسب می‌کند. یکی از غذاهای بسیار معروف و پر کالری کرمانشاه دنده کباب است که غذایی اعیانی و بسیار خوشمزه به حساب می آید و در ابتدای لیست بهترین غذاهای ایرانی است. طبخ این کباب بنا به سلیقه مسافران متفاوت است برخی بصورت گریل و برخی بر روی منقل آن را میل می‌کنند که البته هر چه حرارت آن ملایم تر و زمان آن بیشتر باشد آنرا لذیذ تر خواهد کرد. دنده کباب که از غذاهای سنتی کرمانشاه به حساب می آید با دنده گوسفند بوده و ظاهر آن نیز نشان دهنده این است که از قسمت های بسیار چرب گوشت است. گوشت دنده برشی است از گوشت پشت بدن حیوانات که به طور عمودی بریده شده و معمولا شامل بخشی از دنده نیز می‌شود. پس پیشنهاد میکنیم این وعده غذایی نسبتا سنگین را برای شام میل نکنید. سلامت شما در سفر مهمترین اصل است که باید به آن توجه کنید. دورچین های دنده کباب با وجود طعم فوق العاده آن باز هم جای خودنمایی دارد. سبزی های تازه، ترشی های محلی و ماست محلی این تجربه را بیش از پیش به یاد ماندنی می‌کند.

جغور بغور

اگر به قصد خرید چاقو به زنجان سفر کرده‌اید 😉 پیشنهاد می‌کنم دلیل زیباتری به سفر خود بدهید و از غذایی که در صدر علاقه مردم این شهر است، یک بار امتحان کنید. این یک واقعیت است که گاهی به دلیل سیر و سفر تحفه‌ای دست به دست چرخیده و از کشوری به کشور دیگر قرض داده شده و حتی طبخ آن کمی تغییر کرده است. جغور بغور یکی از غذاهای سنتی کشور روسیه است که از دل و جگر و قلوه درست می‌شود. در زمان حال با طبخی اسلامی در ایران این غذا به یک خوراک محلی تبدیل شده است. نام محلی آن در زنجان جیغیر بیغیر است که در زبان فارسی به جغور بغور تغییر پیدا کرده است. مواد تشکیل‌دهنده آن دل و جگر گوسفندی است که همراه با پیاز و دیگر طعم دهنده‌های مرسوم مثل رب و ادویه آن را ترکیب می‌کنند. سیب‌زمینی گاهی یکی از مواد تشکیل‌دهنده جغوربغور است. حتی ممکن است در بعضی دستورها برای تنوع قارچ هم به آن اضافه کنند؛ اما ابداً در دستور اصلی نیست و صرفاً شیطنت‌های آشپزی است!

 آبگوشت قنبید یا کلم قمری

شاید شما تنها جاذبه گرشگری برخی شهرها را  فقط از جانب مکان‌های زیارتی آن بدانید و گاهی اطلاع رسانی‌ ضعیف درباره آداب و حتی فرهنگ غذایی برخی شهرها مثل قم دلیل کم لطفی در حق این شهرها شده است. آبگوشت غذای مورد علاقه اکثر ایرانیان است اما کمتر کسی از انواع و اصالت هر کدام اطلاع دارد. آبگوشت قنبید یا آبگوشت قنبیت غذای محلی استان قم بوده که قُمنَبیت به معنای نبات قم است، البته کلمه صحیح آن قُنَبیط است. آبگوشت قنبید یا همان آبگوشت کلم سنگ خواص بسیاری دارد و یکی از مفیدترین آبگوشت‌ها است. این غذا برای بهبود و التیام درد کمر، زانو و استحکام بخشی به استخوان مفاصل و کاهش ورم در دیافراگم و روده‌ها تاثیر بی‌بدیل و بی‌نظیر دارد. برخی حبوبات ادویه ها و رب هم از دیگر اجزای این غذای دلچسب است. بین خودمان بماند اما هر نوع آبگوشتی را باید با پیاز خورد تا آنچنان که باید به دل بچسبد.

شله مشهدی

اینکه تاریخچه هر غذایی را در کنار تاریخچه هر شهری بدانید ناخودآگاه طعم آن نیز در ذهن شما ماندگار خواهد شد به همین جهت مقاله بهترین غذاهای ایرانی به تفکیک هر شهر رو آماده کردیم. در دل هر شهر علاوه بر داستان های تاریخی باید به پای داستان های فرهنگ غذایی آن نیز نشست. در زمان حمله مغول‌ها به ایران در سمت خراسان به دلیل کمبود مواد غذایی هر آنچه بدست می آودند را داخل دیگ‌های بزرگ ریخته و طبخ می‌کردند یکی از غذاهایی که از آن دوران تا به امروز مورد توجه غذا گرفته به نام شله است. شله مشهدی که دربازه‌ای به آن شله مغولی نیز گفته می‌شده است و تنها دلیل این نام گذاری کشف آن در زمان حمله مغول به ایران بوده است، غذایی از خانوده آش‌ها است که مواد اصلی آن گوشت، حبوبات و ادویه فراوان است و برای مقوی‌تر شدن به آن مقداری مغز گاو هم اضافه می‌شود. شله یکی از غذاهای منحصربه‌فرد سنتی مشهد است که هر ساله مخصوصاً ماه‌های محرم و صفر با آداب و رسوم خاص معنوی طبخ و در فضایی ملکوتی از عزاداران و هیئت‌های عزاداری پذیرایی می‌شود. پختن شله مشهدی، به تجربه بالا، دقت فراوان و حوصله زیاد نیاز دارد. نان های محلی به طعم بی نظیر و تجربه خاص آن کمک می‌کند.

بریانی اصفهان

غذاهای محلی و سنتی از مهم ترین جاذبه های گردشگری  بشمار می‌روند و اغلب مردمان هر شهر به فرهنگ غذایی خود تعصب خاصی دارند. گاهی این تعصب تا آنجا می‌رود که در شهر های دیگر خیلی از غذاهای محصلی دیگر شهرها پخت نمی‌ شود. این مورد در نصف جهان بیشتر به چشم میخورد. بریان تنها غذای مخصوص اصفهان بوده که مکان تهیه و فروش آن جدا و مستقل است و معمولاً با غذاهای دیگر طبخ نمی‌شود و این  مساله اهمیت آن را نزد اصفهانی‌ها می‌رساند. گردشگران به اشتباه به این غذا بریانی میگویند که در اصلاح آن اصفهانی های اصیل نام این غذا را بریان عنوان می‌کنند. پخت مرسوم بریان به این شکل است که گوشت گردن گوسفند به همراه دنبه و پیاز در آب پخته می‌شود و این مخلوط پخته شده را در نهایت چرخ کرده و معمولاً این مخلوط را به همراه زعفران، نعنای خشک و نمک و فلفل، مجدداً چرخ می‌کنند. در مرحله‌ی آخر جگر سفید را هم بعد از پختن و چرخ کردن، سرخ می‌کنند و از آن به هنگام سرو در کنار بریونی استفاده می‌کنند.

کوفته تبریزی

یکی از غذاهایی که به همراه نامشان با اصالتشان ترکیب شده کوفته تبریزی است. حتی وقتی در گوگل نام کوفته را جستجو کنید اولین پیشنهاد کوفته تبریزی است. امروزه تقریبا در همه شهر ها کوفته تبریزی پخته می شود. این غذا که بیشتر خانگی است تا رستورانی یکی از غذاهای مخصوص مادربزرگ هاست چرا که تا برای کسی اسم آن را بیاوری خیلی سریع نشانه ای تحسین میبینید. فوت کوزه گری در این غذا معنی گرفته است. موارد اصلی آن گوشت و برنج و لپه به همراه سبزیجات معطر و اصلاحا سبزی کوفته است. تخم مرغ پخته و آلو هم اجزای اشرافی و جدانشدنی کوفته هستند که در قلب آن جا می گیرند. با این همه مواد خوشمزه دور از ذهن نیست که هنگام پخت بوی مدهوش کننده ای به مشام برسد و دلی که برای یک ناهار خوب صابون زده شده. این غذا یک وعده سنگین محسوب می شود و به همین دلیل بیشتر در وعده ناهار سرو می شود. بین آشپزهای ماهر ترفند ها و دستورالعمل های خاصی برای پخت این نوع از کوفته وجود دارد اما با قطعیت در تمام تبریز با یک روش پخته می شود این غذای ایرانی و اصیل بسیار بسیار به مزاج گردشگران هم خوش آمده و جالب است بدانید که کوفته تبریزی در لیست آثار ناملموس ایران ثبت ملی شده است. کوبیدن گوشت در هاون و افزودن برنج و حبوبات به تنهایی نیست که این غذا را در بسیاری از کشور ها محبوب کرده و چرایی آن رازی سر به مهر خواهد ماند. برخی میگویند کوفته تبریزی، پادشاه غذای تبریز است. نظر شما در این مورد چیست؟

خورشت دوغ پای

یک تضاد جذاب و خوشمزه را در زاهدان تجربه کردن فقط با خورشت دوغ پای امکان دارد. اصلا از نامش پیدا نیست که نام یک خورشت است. اما آنچه که می توان حدس زد داشتن دوغ در دستور پخت است. این غذای محلی ترش مزه بسیار شبیه قیمه است حتی گاهی ممکن است با دیدن آن نیز همین برداشت را داشته باشید. اما نکته خوشمزه قضیه همین اشتباه است. چرا که به جای آب در پخت این خورشت از دوغ استفاده می شود و چه بهتر که دوغ هم محلی و ترش باشد. البته که بایددر استفاده از لیمو عمانی دقت کنید که ترشی خورشت نهایی به قاعده باشد. پیاد داغ، زردچوبه، لپه را مخلوط میکنید و گوشت را اضافه میکنید. مهم ترین مساله در طعم متمایز این خورشت موارد جزئی است که مثلا بهتر است به جای رب از گوجه فرنگی رنده شده استفاده کنید و در آخر زعفران دم کرده را روی خورشت بریزید شاید باورتان نشود همین جزئیات برای انتخاب و تهیه مواد اولیه باعث شده این غذای خوشمزه در خانه های ساکنان شهر بماند و هنوز به رستوران ها نرسیده است و طبیعتا علت اینکه شهرتش خیلی چشمگیر نشده همین سخت گیری های خوشمزه است.

شوربا

یک سوپ خوشمزه که در فصل های سرد در استان های سرد شدید می چسبد 🙂 این دستور پخت عالی را مدیون اهالی خونگرم ارومیه هستیم. فرهنگ غنی با تمدنی کهن با مردمانی متعصب که تلاش برای حفظ آن دارند. غذاهای محلی زیادی در ارومیه پخته می شود اما خنکای هوا در چهارفصل هر ذائقه ای را به سمت آش و سوپ ارومیه می کشاند و چه چیز بهتر از یارماشورباشی یا همان شوربا می تواند گرمای بی نظیری را هدیه دهد. این غذا از پیاز، سیب زمینی، لوبیا قرمز، بلغور، گوجه‌فرنگی، نخود و مرزه تهیه می‌شود و طعم بسیار لذیذی دارد. طعم متمایز این سوپ به دلیل مزره تازه و محلی آن است که غالبا توسط کدبانوی های ترک زبان در ارومیه تهیه می شود. آوازه این سوپ خوشمزه در شهر های ایران پیچیده اما کمتر کسی می تواند ادعا کند که به خوشمزگی شوربای ارومیه با آن حال و هوا خنک شوربا را در جای دیگری خورده باشد.

آش انار

غذا یک برگ از کتاب تاریخ، طبیعت و فرهنگ هر شهر و اقلیم است. پایه اصلی بسیاری از غذاها مواد خوراکی است که در آن شهر بیشتر کشت شده. پس بی معنی خواهد بود اگر شهر انار غذایی با انار نداشته باشد! آش انار ساوه علاوه بر حبوبات و سبزی جات معطر از آب انار و مغز گردو و برگ زرد آلو پخته می‌شود و از آش های سنتی و خوشمزه برای فصول سرد سال به خصوص شب یلداست. اگر در فصل سرما به این شهر سفر کردید لذت میل کردن آن را از دست ندهید. سیر داغ و پیاز داغ به شیدایی طعم انار در آش کمک میکند. بقیه آش ها که کلا آرایشی زیبا با کشک و تزئیات دیگر دارند، اما آش انار با دانه های یاقوتی انار یک اثری هنری خوشمزه را به زخ می کشد.

آش ترخینه دوغ

استان مرکزی به دلیل موقعیت جغرافیایی خود و نزدیکی به کوه‌های مرتفع، از آب و هوایی متنوع برخوردار است که باعث رویش انواع گیاهان، میوه‌ها و سبزیجات مختلف بومی در این استان شده است. در رژیم غذایی مردم استان مرکزی رژیم بسیار جالبی از انواع آش به چشم میخورد که در نوع خود شگفت انگیز است. برای مثال آش ترخینه دوغ که در بسیاری از مناطق این استان به آش سیرابی نیز شهرت دارد، که یکی از رایج‌ترین غذاهایی است که در شهرهای این استان طبخ می‌شود. این آش خوش طعم از ترکیب موادی همچون ترخینه‌ی خشک شده، سبزی آش، اسفناج، سیرابی، نخود، لوبیا، نمک و زردچوبه طبخ می‌شود. این آش از ارزش غذایی بالایی به دلیل حضور حبوبات، سبزیجات و غلات برخوردار است که منبع ارزشمندی از انرژی، پروتئین و ویتامین‌های مورد نیاز بدن انسان به شمار می‌آید.

کلم پلو

در کنار تمام زیبایی‌های شهر شیراز که توجه گردشگران ایرانی و حتی گردشگران خارجی را جلب کرده، غذا و خوراکی های این شهر است که بسیار طرفدار دارد و میتوان آنرا یکی از جاذبه های گردشگری این شهر محسوب کرد. اگر عاشق طعم غذاهای مقوی و جدید هستید کلم پلوی شیراز را از دست ندهید. کلم پلو یکی از غذاهای محلی شیراز است که در دیگر مناطق دیگر نیز آنرا طبخ میکنند. این غذای خوشمزه از  کلم قمری، برنج، پیاز، گوشت چرخ‌کرده، آرد نخودچی و سبزی (شوید، تره، ریحان و ترخون) پخته می‌شود که ارزش غذایی بسیار بالایی دارد. شیرازی های اصیل این غذا را با ماست و سبزی خوردن میل میکنند، که بی دلیل نمی تواند باشد پس شما هم آن را امتحان کنید. اینکه گوشت را لابه لای پلو بریزید و یا به صورت گوشت قلقلی خورده شود چیزی از ارزش ها و طعم بی نظیر آن کم نمیکند. اما نباید فراموش کنیم که حفظ اثر بر عهده ماست. پس تا جایی که می توانید اصالت غذا را گوشت های کوچک قلقلی حفظ کنید. ماست فراموش نشود!

 چلو دیزی

به عنوان آخرین غذا در لیست بهترین غذاهای ایرانی به معرفی چلو دیزی میپردازیم. چلو دیزی یکی از غذاهای محلی کاشان است که شاید در ابتدا تصور کنید همان دیزی معمولی است اما به روش دیگری سرو میشود، اما اینطور نیست. معمولا با گوشت سردست یا ران پخته می‌شود. گوشت را با لوبیا چشم بلبلی و پیاز می‌پزند و بعد برنج را همراه با این مواد دم می‌کنند. این غذا با دوغ و ماست بسیار خوشمزه می‌شود و ظاهر آن مانند چلو گوشت است که طعم لذیذ گوشت بخاطر نحوه طبخ آن را متفاوت کرده است.