راهنمای سفر خوی | شهر گل‌های آفتابگردان

خداوند سال‌هاست که قطعه‌ای از بهشتش را یک جایی در شمال غرب ایران و در استان آذربایجان غربی برایمان به امانت گذاشته است. این بهشت زیبا در بهار و تابستان با مداد سبز و زرد و نارنجی رنگ‌آمیزی می‌شود. گل‌های بزرگ و زیبای آفتابگردان، در مزارعش دلبری می‌کنند و جان تازه‌ای به تن‌های خسته از زندگی ماشینی امروزی می‌آوردند. حتماً می‌دانید درباره کجا صحبت می‌کنیم. بله، درست حدس زدید. مقصد گردشگری امروز ما جاهای دیدنی خوی است. همراهمان شوید تا بیشتر توضیح دهیم.

خوی کجاست؟

اسم گل آفتابگردان که می‌آید، همه دوست دارند بدانند کجاست تا کنارش چند تا عکس یادگاری بگیرند و از بوی خوبش کیف کنند. عجله نکنید. الآن برایتان می‌گوییم که خوی کجاست و در کدام بخش از نقشه ایران نشسته است. شهرستان خوی یکی از شهرهای استان آذربایجان غربی است و در شمال‌غربی این استان قرار گرفته است. این شهر بعد از ارومیه به‌عنوان دومین شهر پرجمعیت استان آذربایجان غربی شناخته شده است.

این شهرستان از همسایگان نزدیک دو کشور آذربایجان و ترکیه، به‌خصوص شهر «وان» در ترکیه، به شمار می‌رود. شهر آفتابگردان‌ها از شمال به ماکو، از شرق به مرند، از جنوب به سلماس و ارومیه و از غرب به کشور ترکیه منتهی می‌شود.

این شهرستان به‌دلیل قرارگرفتن در مسیر جاده ابریشم، تاریخ پرفراز‌ونشیبی را پشت سر گذاشته است و به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین مراکز تمدن باستانی ایران شناخته می‌شود. خوی به سبب تولید بیشترین دانه‌‌های آفتابگردان و کدوی کشور، بزرگ‌ترین بازار در این زمینه را دارد و به شهر گل‌‌های آفتابگردان معروف است. همچنین شهرستان خوی، عنوان هجدهمین شهر فرهنگی ـ تاریخی ایران را از آن خود کرده است.

بهترین زمان سفر به خوی

شهر خوی در دشتی پهن و پست قرار گرفته و کوه‌‌های بلند آن را احاطه کرده‌اند. به همین دلیل هم در زبان محلی به چو خوری به‌معنای گودال معروف شده است. این شهر به‌دلیل قرارگرفتن در منطقه کوهستانی، آب‌وهوایی متنوع و گسترده دارد. زمستان‌های آن سرد و برفی، بهارهایش سرسبز و تابستان‌‌ها و پاییزهایش ملیح و زیباست. این شهر در مجموع و در اکثر مواقع سرد یا خنک است. برای همین پیشنهاد می‌کنیم یک روز بهاری یا تابستانی را برای سفر به این شهر زیبا انتخاب کنید.

طبیعت خوی

گفتیم که طبیعت این شهر، کوهستانی سرسبز است. این یعنی گیاهان مختلفی می‌توانید اینجا ببینید. اگر به گیاهان دارویی علاقه دارید، این مژده را به شما می‌دهیم که اینجا مرکز بسیاری از این روییدنی‌های شفابخش است. شاید به‌جرئت بتوان گفت که بیشتر از ۶۵ نوع گیاه دارویی در این شهر پیدا می‌شود. عمده‌ترین آن‌ها ریواس، انجیر، گشنیز کوهی، نعنا، مرزه کوهی، شیرین بیان، بلاغ اوتی، گل‌گاوزبان و بابونه هستند. سهم گل آفتابگردان و کدو هم در این شهر بسیار پررنگ است.

در چنین منطقه زیبایی، حیوانات مختلفی هم زندگی می‌کنند. منطقه حفاظت شده مراکان، از تنوع گونه‌‌های مختلف جانوری برخوردار است. همین امر این مجموعه را به یکی از مهم‌ترین مناطق حیات‌وحش در شمال‌غرب کشور تبدیل کرده است و یکی از قدیمی‌ترین مناطق چهارگانه سازمان حفاظت از محیط‌زیست به شمار می‌رود. در این منطقه می‌توانید قوچ و میشِ ارمنی، کل و بز، پلنگ و سیاه‌گوش و‌‌ هامستر خاکستری را ببینید. از خزندگان و ماهی‌‌های این منطقه می‌توان به افعی البرزی، ماهی مهمیزدار غربی و ماهی ابله اشاره کرد. هما، عقاب طلایی و کبک از پرندگان این منطقه هستند. همچنین خرگوش، قرقی، خرس قهوه‌ای و گزار از دیگر گونه‌‌های جانوری مراکان هستند.

جاهای دیدنی خوی

• جهنم دره

خیلی جالب است که برای اولین گزینه از جاهای دیدنی خوی بخواهیم از جهنم دره صحبت کنیم. خود ما وقتی نامش را شنیدیم، چهره فردی عصبانی برایمان مجسم شد که دارد فریاد می‌کشد و می‌گوید: «نمی‌دانم به کدامین جهنم دره‌ای رفته است!» البته عکس‌های این دره زیبا و دست‌نخورده را که ببینید، همه خستگی‌تان فروکش می‌کند و روح‌ و روانتان شاد می‌شود. این دره بر خلاف نامش، به بهشتی سرسبز و زیبا شبیه است که رودخانه‌ای پرخروش از میانه‌اش می‌گذرد.

علت نامش را که پرسیدیم، گفتند که این دره در انتهای کوه‌های بسیار بلند و صخره‌های خطرناک قرار گرفته است. خاکش سست است و ممکن است موقع قدم‌زدن در آن، یکباره زیر پایتان خالی شود. به‌خاطر همین خطرناک‌بودنش نام جهنم یا شیطان را روی آن گذاشته‌اند. در واقع فقط کوه‌نوردان حرفه‌ای با تجهیزات کامل می‌توانند این دره را فتح کنند. اگر شما هم از این دسته هستید، بسم الله. از جاده زور آباد به سمت چالدران حرکت کنید. در روستای قریس، دره را می‌یابید.

• غار علی شیخ

حالا که تا نزدیکی روستای زور آباد رفته‌اید، در همان جاده و به سمت چالدران، سراغ غار علی شیخ را بگیرید. این غار در 45کیلومتری شمال غربی خوی و در روستای علی شیخ قرار دارد. این غار از جاذبه‌‌های طبیعی شهرستان خوی و از طولانی‌ترین غارهای استان آذربایجان غربی است.

دهانه غار یک متر است؛ پس هنگام ورود به آن باید سرتان را خم کنید. البته اگر سرمایی هستید، لباس کافی بپوشید؛ چون در تابستان‌‌ها هم حتی هوای داخل آن، 15 درجه خنک‌تر از هوای بیرون است. اگر هم از خفاش می‌ترسید، وارد غار نشوید تا روزتان با پرواز ناگهانی‌ یکی از این موش‌های بال‌دار! خراب نشود. البته همین پرندگان شب‌شکار یکی از جاذبه‌های غار هستند. دراین مکان تالارهای سنگی و قندیل‌‌های زیبایی هم هست که جذابیت خاصی به غار بخشیده‌‌اند. سال‌ها پیش، سفال‌های شکسته در داخل این غار پیدا کرده‌اند که نشان‌ می‌دهد تاریخ این مکان به دوران کهن و پیش از اسلام بر می‌گردد.

• کوه اورین

هر شهری برای خود نمادی دارد و شهرستان خوی هم با کوه اورین شناخته می‌شود. این کوه سرسبز و زیبا همواره میزبان اهالی شهر و مسافران دیگر است. در واقع اورین، بلندترین قله استان آذربایجان غربی است که با نزدیک به ۴هزار متر ارتفاع، مانند پدری مهربان، فرزندانش را به آغوش گرم و پرمهرش می‌کشد. این پدر مهربان از فرزندانش با چشمه‌های آبگرم و معدنی هم پذیرایی می‌کند.

البته فراموش نکنیم که همین شیر خفته در زمانی آتشفشانی فعال بوده است که رد شیطنت‌هایش به‌صورت گدازه‌های مختلف در اطرافش هویداست.

• آبشار بدلان

به روستای بدلان در 21 کیلومتری خوی که بروید، می‌توانید آبشار بدلان را ببینید که از دامنه‌‌های کوه آورینِ خوی سرچشمه می‌گیرد. مناظر دل‌نواز طبیعی دشتِ خوی در نزدیکی این آبشار، چشم‌انداز زیبایی به آن بخشیده و آن را تماشایی‌تر کرده است. علاوه بر این روستای پسک و بدلان در مسیر این آبشار قرار گرفته‌‌اند که هر دو روستاهایی سرسبز و آباد هستند. اگر به دیدن آبشار رفتید، به این روستاها هم سری بزنید. دیدنشان خالی از لطف نیست.

• مزارع آفتابگردان

برای این مزارع هیچ آدرس خاصی نمی‌توانیم به شما بدهیم. کافی است در اواخر بهار و آغاز تابستان، دوربینتان را به دست بگیرید و به سمت روستاها و مزارع شهر بروید. انبوهی از رنگ زرد و سبز و نارنجی در بخش وسیعی از زمین مثل سربازان آماده‌به‌خدمت، جلوی شما صف می‌کشند. باد که می‌وزد، گل‌ها هم‌نوا با آن سرود می‌خوانند. سرشان را تکان می‌دهند و برگ‌هایشان را به رقص در می‌آورند.

این مزارع سراسر رنگ و زیبایی و برکت، جان می‌دهد برای ثبت بهترین عکس‌های یادگاری. بوی خوش آفتابگردان با نسیم در می‌آمیزد و شما را سرمست می‌کند. این همه خیر و برکت حاصل یک سال توکل و تلاش کشاورزان زحمت‌کشی است که دستشان به کار است و چشمشان و امیدشان به خدا. در کنارشان فقط عکس بگیرید، از بوی خوشش لذت ببرید؛ ولی بدون اجازه، وارد حریم کشاورزان نشوید. این گل‌ها، دخترکان زیبا و نوامیس صاحبانشان هستند.

تاریخچه خوی

برای نوشتن از تاریخ شهر باید کتاب جغفرافیا را ببندیم و سراغ اندیشمندان باستان‌شناس برویم. نتیجه جست‌وجوی باستان‌شناسان حاکی از این است که تاریخ زندگی انسان‌ها در این شهر به هزاران سال قبل برمی‌گردد. آثار و سنگ‌نوشته‌‌هایی در خوی پیدا شده است که نشان می‌دهد این شهر در زمان تمدن‌‌های آشور، سومر و اوراتویی اسم و رسمی داشته است.

در دوران اسلام و قبل از اسلام این شهر را با نام خوی می‌شناختند. از نکات برجسته در تاریخ این شهر، باید به جاده ابریشم اشاره کرد که از این ناحیه عبور می‌کرد. همچنین نقش تأثیرگذار آن در جنگِ‌ ترکانِ سلجوقی با امپراطوری روم در ملازگرد، نبرد چالدران بین قزلباشان صفوی و امپراطوری عثمان و پایگاه مقاومت سلطان خوارزمشاه در مقابل مغولان در تاریخ این سرزمین انکارنشدنی است.

بناهای تاریخی خوی

• مناره شمس تبریزی

فرقی نمی‌کند که اهل ادبیات و شعر باشید یا نه. کافی است دستی در فرهنگ ایرانی داشته باشید که نام شمس تبریزی برایتان یادآور دل‌دادگی‌های بزرگ‌ترین شاعر ایرانی شود. وی به روایتی به دست دشمنانش به قتل رسید و به روایتی به مرگ طبیعی از دنیا رفت. از همان سال‌ها در باغ زیبایی برایش مقبره‌ای ساختند و در قرن ۶ هـ.ق نیز مناره‌ای بلند و زیبا به یادبود نام رفیعش بنا کردند. برخی معتقدند مناره شمس تبریزی در زمان شاه اسماعیل صفوی ساخته شده است. جالب است که برای تزئین مناره از شاخ‌‌های قوچ‌‌های وحشی استفاده کرده‌اند. بخت با مناره یار بوده که به ثبت ملی رسیده و از گزند روزگار محافظت می‌شود.

• پل خاتون

در دوران گذشته که ایران و عثمانی با هم در صلح و صفا به سر می‌بردند، ایرانیان برای راحتی عبور مهمانانشان پلی ساخته بودند از جنس آجر که هفت دهانه داشت و گذرگاهی امن برای عبور از رودخانه بود. آن سال‌ها گذشت و امروز پل خاتون، یکی از بناهای تاریخی شهرستان خوی شده است که در ۲کیلومتری این شهر قرار دارد.

می‌گویند که تاریخ ساخت این پل به دوره سلجوقیان می‌رسد. قسمت‌‌های پایینی پل از سنگ‌‌هایی نسبتاً بزرگ و منظم با سنگ و ماسه ساخته شده است. البته این روزها کسی برای تردد از آن استفاده نمی‌کند.

• دروازه سنگی

به عکس‌ها نگاه کنید. اینجا دروازه سنگی خوی است که در زبان ترکی به «قالا قاپیسی» می‌شناسندش. سراغ این دروازه را باید از جنوب بازار خوی و در شرق خیابان طالقانی بگیرید. تاریخ بنای این دروازه، به زمان ایلخانیان بر می‌گردد. فکرش را بکنید، این دروازه باشکوه، معبر و ورودی شهر بوده است.

دقیق‌تر که بشوید می‌توانید رد آجر و سنگ‌های سیاه و خاکستری را در ساخت دروازه ببینید. ضلع شمالی از آجر ساخته شده و ضلع جنوبی با سنگ‌‌های خاکستری و سیاه تزئین شده است. قوس بالای آن هم نیم‌دایره‌ای زیباست که شکوهش را دوچندان کرده است.

• بازار قدیمی خوی

حدود ۳۰۰ سال پیش در شهر خوی بازاری تأسیس شد که نیازمندی‌های مردم شهر را برآورده می‌کرد. این مکان پربرکت از همان سال تا به امروز، جایی برای کسب روزی مردم شهر بوده و هست.

اگر بخواهید به بازار قدیمی خوی سر بزنید، باید به بافت قدیمی شهر بروید. در ضلع جنوب شرقی چهارراه مرکزی و مابین خیابان‌‌های طالقانی و انقلاب، یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین بازارهای ایران را می‌توانید پیدا کنید.

بازار خوی از چند راسته بازار سرپوشیده، سرا و گذرهای قدیمی تشکیل شده است. قدمت این بازار به دوران صفویه و زندیه برمی‌گردد. در دوران قاجار هم عباس میرزا، امکاناتی به آن اضافه کرد. این بازار هم از جمله آثاری است که افتخار ثبت در فهرست آثار ملی را دارد.

اماکن مذهبی خوی

• کلیسای قریس

چند پاراگراف بالاتر درباره جهنم دره و روستای قریس صحبت کردیم. در دل آن بهشت باشکوه، کلیسایی قرار دارد که در زمان‌هایی نه‌چندان دور، مؤمنان به حضرت عیسی در آن عبادت می‌کردند. شاید برایتان جالب باشد که بگوییم این کلیسا در زمان قاجار ساخته شده است و این نشانی از آزادی دین و اندیشه در این نقطه از جغرافیای ایران دارد.

ساختمان این کلیسا شباهت بسیاری به کاروانسرای قوردیک در نزدیکی این بنا دارد که در دوره ایلخانیان ساخته شده است. شکل محراب کلیسا به صورت نیم بیضی است و 7 نورگیر در داخل آن قرار دارد. قسمت بهشت و جهنمی که در دو طرف محراب قرار گرفته است، در مقایسه با دیگر کلیساها منحصربه‌فرداست. در واقع تنها کلیسایی است که بهشت و جهنم آن، دو طبقه است. این کلیسا یکی از آثار ملی ایران است که در 25 اسفند 1379 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. البته خوی چندین کلیسای دیگر هم دارد که از بین آن‌ها می‌توان به کلیسای سورپ سوکیس، کلیسای ملهذان و کلیسای قدیمی اشاره کرد.

• زیارتگاه علمدار

زیارتگاه تاریخی علمدار خوی معروف به مقبره علمدار یکی از اماکن مذهبی این شهرستان است که در روستای بدل ‌آباد قرار دارد. این زیارتگاه را روی تپه‌ای کوچک در روستا ساخته‌اند. البته در تاریخ بنای این زیارتگاه، حرف‌ها و قول‌ها مختلف است. برخی می‌گویند بنایی مذهبی از دوره ساسانیان است. برخی هم ادعا می‌کنند سیدی بزرگوار اینجا خفته که در جنگ چالدران به شهادت رسیده است. او پرچمدار نبرد بوده و با نام علمدار در بین مردم، شهرت یافته است.

• مقبره شیخ نوایی

بقعه شیخ نوایی در جنوب غربی شهرستان خوی از جمله اماکن مذهبی این شهر است و در بین مردم خوی حرمت بسیاری دارد. این آرامگاه با دو مناره کاشی‌کاری‌شده و ضریحی بسیار زیبا و قلمکاری‌شده در ابتدای بلوار شیخ نوایی قرار گرفته و از نمایی زیبا برخودار است. این بقعه متعلق به حاج ملا زین العابدین نوائی از اهالی شریف و مؤمن روستای نوایی در شهر خوی و از فقیهان و عالمان زمان خود بوده است.

• امامزاده سید بهلول

امامزاده سید بهلول در غرب شهرستان خوی و در محله‌ای به همین نام قرار دارد و یکی از بزرگ‌ترین مکان‌‌های زیارتی شهر به شمار می‌رود. شواهد موجود نشان می‌دهد که سید بهلول با دو نسل منسوب به امام علی‌النقی (ع) است و در سال ۳۷۲ هجری در این مکان دفن شده است. بنای این امامزاده ابتدا به‌صورت بقعه‌ای بود و به‌مرور در دوران مختلف، سه بار بازسازی شده است. این زیارتگاه از شبستان و حسینیه تشکیل شده و سبک بنای آن اسلامی است. ساختمان امامزاده بهلول هم در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.

• زیارتگاه میر فتاح

زیارتگاه میر فتاح یکی دیگر از مناطق مذهبی و فرهنگی شهرستان محسوب می‌شود که در بخش صفائیه از توابع شهر خوی در ۳۵کیلومتری شمال غرب شهر و در روستای ممش خان قرار دارد. میرفتاح در اواخر عهد زندیه در خوی متولد شد و سپس در تبریز به تحصیل علوم دینی پرداخت. بر اساس شواهد نسب ایشان با واسطه ۳۰ نسل به حضرت علی (ع) می‌رسد. امروزه زیارتگاه این سید بزرگوار، پناهی برای حاجت‌مندان شده است. هرساله در ایام عاشورا و تاسوعا دسته‌‌های عزاداری و تعزیه‌خوانی در روستای ممش خان به این مکان می‌آیند.

فرهنگ و هنر خوی

• مشاهیر خوی

شهرستان خوی هم مثل دیگر شهرهای ایران، مهد مردان بزرگی است که نامشان در تاریخ جاودان مانده است. یکی از مشاهیر خوی، پوریای ولی معروف و پهلوان‌‌ ورزش کشتی است. کمتر کسی است که نام این قهرمان و اسطوره اخلاق را نشنیده باشد. امروزه مقبره این مرد بزرگ در شهرستان خوی قرار دارد.

یکی دیگر از مشاهیر خوی، سید ابوالقاسم موسوی خویی است که از مراجع عالی‌قدر شیعه بوده و خدمات اجتماعی فراوانی از او به یادگار مانده است. دکتر عباس زریاب، ادیب، مورخ، نسخه‌شناس، نویسنده و مترجم ایرانی است که آثار و تألیف‌‌های مهمی از خود به یادگار گذاشته است. وی نیز از دیگر مشاهیر خوی است. محمدامین ریاحی، آذر پژوهش، اصغر پارسا و… هم از دیگر هنرمندان و مشاهیر خوی هستند.

• زبان

زبان رایج مردم در این شهرستان ترکی آذربایجانی است؛ اما تعداد کمی از ساکنانش هم به زبان کردی صحبت می‌کنند. در بعضی از روستاهای این شهرستان هم بعضی از مردم کردزبان با گویش کرمانجی سخن می‌گویند.

• لباس محلی

پوشش محلی مرم خوی، همان پوشش محلی آذربایجان غربی است. مردان محلی این شهرستان، گاهی پیراهن‌‌های سفیدی می‌پوشند که «کوینک» نام دارد و روی این لباس سفید تن‌پوشی به نام «ارخالق» می‌پوشند. کفش‌‌هایی هم که استفاده می‌کنند «گالش» و «چاروق» نام دارد. پوشاک زنان هم شامل چارقد، کوینک، تومان، شلته، جوراب و چادر است. متأسفانه این روزها در شهرها استفاده از پوشش‌های محلی چندان مرسوم نیست.

• موسیقی

موسیقی خوی هم مثل دیگر شهرهای آذری زبان، در وجود عاشیق‌‌ها خلاصه می‌شود. عاشیق‌‌ها نغمه‌سرا‌‌های سیاری هستند که ساز می‌زنند و آواز می‌خوانند. غم، شادی، عشق، زندگی، موفقیت، شکست، وصال، فراق و هجران همه و همه در این موسیقی تجلی پیدا می‌کند. این عاشیق‌‌ها در عین خواندن از عشق و عاشقی، از حکایت‌‌ها، ماجراهای تاریخی، باورها و ارزش‌هایی شعر می‌خوانند که هنوز هم از ذهن مردم فراموش نشده‌‌اند؛ به همین دلیل بعد از گذشت سال‌های متمادی، هنوز هم جایگاه ویژه‌ای میان مردم دارند.

غذاهای محلی

کلا جوش محلی و مخصوص خوی یکی از این غذاهای معروف و خوشمزه این شهرستان است که طرز تهیه آن بر خلاف کلا جوش‌های معمولی است. در تهیه این غذای عالی از کشک و ماست استفاده می‌شود. این کلاجوش مزه‌ای شبیه به آش دارد و در پخت آن از سبزی‌‌های معطر و تازه به‌خصوص از گیاه اِلِهگیز استفاده می‌شود. بلغور و برنج و عدس و لپه دیگر ترکیبات این غذا هستند. کباب تابه‌ای و کوفته مخصوص خوی از دیگر غذاهای محلی این شهر هستند.

اقامت در خوی

برای ماندن در خوی، می‌توانید به هتل‌‌ها و مهمانسراهای شهر مراجعه کنید. اگر هم قصد دارید سوروسات کمپینگ راه بیندازید، می‌توانید چادر خود را در پارک گلستان بزنید که روبه‌روی ستاد فرماندهی نیروی انتظامی قرار دارد. اینجا هم به سرویس‌بهداشتی نزدیک است و هم مغازه‌‌های مختلفی اطرافش دیده می‌شود. به همین دلیل هم محیطی شلوغ و امن دارد. اگر قصد دارید در هتل اقامت کنید، می‌توانید به هتل سه ستاره ثمین، هتل دو ستاره زمرد و هتل یک ستاره جهانگردی بروید.

سوغات خوی

وقتی شهری میزبان این حجم از گل‌های آفتابگردان باشد، شکی نیست که اولین سوغاتی‌اش تخمه آفتابگردان باشد. البته در کنار آن تخمه کدو هم در این شهر، دوش‌به‌دوش آفتابگردان‌ها به کشورهای همسایه صادر می‌شود.

در کنار تخمه، عسل خوی هم یکی دیگر از سوغات‌‌های باارزش و لذیذ شهرستان است. این شهرستان در زمینه تولید عسل، رتبه نخست را در ایران دارد و جزو یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان عسل در کشور محسوب می‌شود‌. گل محمدی خوی نیز یکی دیگر از سوغات شهر خوی است. قالی‌بافی و بافت تابلو فرش از جمله صنایع دستی زیبای خوی هستند که بافتنشان از دیرباز در خوی مرسوم بوده است و هنرمندان پنجه‌طلایی در این زمینه فعالیت می‌کنند. نمد بافی، جاجیم بافی، گلیم بافی از دیگر صنایع دستی خوی به شمار می‌روند که می‌توانید از مراکز خرید این شهر تهیه کنید.

مراکز خرید خوی

برای خرید از شهرستان خوی، می‌توانید به بازار قدیمی شهر سری بزنید که هم فال است و هم تماشا. البته پاساژ امیرکبیر در خیابان امام و پاساژ شهرداری در همین خیابان هم از مراکز خرید امروزی هستند.

مسیرهای دسترسی

• مسیر هوایی

اگر پایتخت‌نشین هستید و حوصله رانندگی ندارید یا زمانتان کم است، بلیط هواپیما خوی را تهیه کنید. سه روز در هفته، از تهران به مقصد خوی پرواز وجود دارد.

• راه آهن

خبر خوب برای علاقه‌مندان به قطار هم اینکه ایستگاه راه‌آهن قره‌تپه سلماس و رازیِ خوی، نزدیک‌ترین ایستگاه‌های قطار برای دسترسی به این شهر هستند.

• مسیر جاده‌ای

اگر مسیرتان از تهران می‌گذرد، این آدرس را در خاطر بسپارید. این شهر، با بزرگراه تهران ـ زنجان یا همان آزادراه شماره 2 و سپس جاده تبریز ـ خوی یا جاده‌ شماره 32 به پایتخت متصل می‌شود. جاده ۳۲ از دوراهی مرند وارد جاده شماره 11 می‌شود.

اگر هم از شمال کشور بلیط اتوبوس خوی را خریده‌اید، می‌توانید بعد از گذشتن از آزادراه شماره 1 یا بزرگراه رشت ـ قزوین، وارد آزادراه شماره 2 یا همان اتوبان قزوین ـ زنجان شوید. پس از گذر از جاده تبریز ـ خوی، به این شهر می‌رسید. خوی به‌وسیله جاده شماره 11 به مرکز استان، یعنی شهرستان ارومیه متصل می‌شود.

گشت‌وگذار ما در جاهای دیدنی خوی و مزارع زیبای آفتابگردان آن به پایان رسید. نظرتان چیست این بار شما مسافر واقعی این شهر شوید و از خاطرات و تجربیاتتان برای مخاطبان ره بال آسمان بنویسید؟ ما مشتاق دیدن نظرات شما هستیم.